Θρόμβωση: Αιτία για το 1/4 των θανάτων στον πλανήτη

Η θρόμβωση είναι η αιτία για το ένα τέταρτο των θανάτων στον πλανήτη!
 Παρόλα αυτά, η θρόμβωση δεν είναι γνωστή στο ευρύ κοινό, το οποίο είτε δεν γνωρίζει είτε παραμελεί τα συμπτώματα. 
Σε πρόσφατη έρευνα που έγινε σε Βόρεια και Νότια Αμερική, Ευρώπη, Ασία και Αυστραλία το 90% των ερωτηθέντων γνώριζαν πως οι περισσότεροι θάνατοι προκαλούνται από την υψηλή πίεση του αίματος, το 85% αναφέρθηκε στον καρκίνο και το 87% στο AIDS. Μόλις το 45% των ανθρώπων που ανταποκρίθηκαν στην έρευνα γνώριζαν ότι η θρόμβωση μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο, ενώ πολύ λιγότεροι ήξεραν πως είναι μια πάθηση που μπορεί να προληφθεί. 

Η θρόμβωση είναι η βασική αιτία της καρδιακής προσβολής, των περισσοτέρων εγκεφαλικών επεισοδίων και της φλεβικής θρομβοεμβολής (VTE), μιας κατάστασης κατά την οποία οι θρόμβοι αίματος σχηματίζονται στις φλέβες του ποδιού και «ταξιδεύουν» ως τους πνεύμονες προκαλώντας τον θάνατο.

 Δυστυχώς, οι περισσότεροι ασθενείς που πεθαίνουν από VTE, δεν έχουν σχεδόν καμία προειδοποίηση.

 Παρά το γεγονός ότι περίπου οι μισοί από εμάς δεν έχουν ακούσει για την VTE, είναι μια πολύ συνηθισμένη κατάσταση. Κάθε χρόνο, επηρεάζει 1 έως 3 άτομα ανά 1.000. Ανάμεσα σε όσους είναι ηλικίας 70 ετών και άνω το ποσοστό αυξάνεται από 2 έως 7 άτομα ανά 1.000. Υπολογίζεται ότι 100.000 έως 300.000 άνθρωποι πεθαίνουν από VTE κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες και περισσότεροι από 500.000 πεθαίνουν κάθε χρόνο στην Ευρώπη.

 Η VTE προκαλεί περισσότερους θανάτους κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη από τον καρκίνο του μαστού, τον ιό HIV και τα τροχαία ατυχήματα, όλα μαζί. Η κλασσική άποψη υποστηρίζει ότι η θρόμβωση προκαλείται από ανωμαλίες σε ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα (τριάδα του Virchow):

 τη σύνθεση του αίματος (υπερπηκτικότητα ή θρομβοφιλία) 

την ποιότητα του αγγειακού τοιχώματος (τραυματισμό ενδοθηλιακών κυττάρων)

 τη φύση της ροής του αίματος (στάση, στροβιλισμός) 

Για την αντιμετώπιση της θρόμβωσης η ιατρική κοινότητα έχει στη διάθεσή της αποτελεσματικά φάρμακα αντιαιμοπεταλιακά και αντιπηκτικά), η χρήση των οποίων απαιτεί πολύ καλή γνώση των ενδείξεων και των παρενεργειών τους από τους θεράποντες γιατρούς.


ΠΗΓΗ