Αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής για παιδιά με καρκίνο

Ο καρκίνος είναι νόσος που δεν νικιέται, αλλά τουλάχιστον παλεύεται…

 Αυτό προκύπτει από έρευνα που βασίστηκε σε στοιχεία από το 1970 έως και το 1999 και αφορούσε παιδιά που είχαν καρκίνο. 
Το αποτέλεσμα της έρευνας, που δημοσιεύτηκαν στο New England Journal of Medicine. έδειξαν πως κάθε δεκαετία αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής για παιδιά με καρκίνο. 
Στην έρευνα αναλύθηκαν στοιχεία από 34.033 ασθενείς που διαγνώστηκαν με καρκίνο πριν από την ηλικία των 21 ετών.
 Τα ποσοστά θνησιμότητας τη δεκαετία του ’70 ήταν υψηλά, ενώ στη δεκαετία του ’90 το προσδόκιμο ζωής για παιδιά με καρκίνο ξεπερνούσε τα πέντε χρόνια. Την δεκαετία του ’70 το 10,7% των παιδιών που είχαν καρκίνο πέθαιναν λίγο μετά την διάγνωση. Την δεκαετία του ’80 το ποσοστό μειώθηκε στο 7,9% και μετά το 1990 το ποσοστό αυτό έπεσε κι άλλο, στο 5,8%.
 Οι μισοί από τους 34.033 ασθενείς στη μελέτη παρακολουθήθηκαν για τουλάχιστον 21 χρόνια. Συνολικά, 3.958 επιζώντες του καρκίνου πέθαναν μέσα σε μια πενταετία. Οι 2.002 υπέκυψαν σε υποτροπή ή εξέλιξη της αρχικής μορφής του καρκίνου τους. Άλλοι 746 έχασαν τη ζωή τους από την ανάπτυξη ενός διαφορετικού τύπου καρκίνου. «Νομίζω ότι το πρώτο πράγμα που μας δείχνει αυτή η έρευνα είναι πως ο κίνδυνος θνησιμότητας παραμένει και πρέπει οι γιατροί να αφυπνιστούν για την καλύτερη φροντίδα των ασθενών. Ταυτόχρονα, όμως, αυτή η έρευνα έχει και μια καλή είδηση, δείχνοντας πως οι επιζώντες κερδίζουν συνεχώς χρόνια ζωής. 
Μένει να δούμε, διεξάγοντας νέες μελέτες, ποια είναι η ποιότητα ζωής των ανθρώπων που ξεπερνούν τα πρώτα πέντε χρόνια από τη στιγμή διάγνωσης του καρκίνου» δήλωσε στο Reuters ο Dr. Gregory Armstrong, του νοσοκομείου παίδων St. Jude στο Μέμφις. 
Η αύξηση στο προσδόκιμο ζωής για παιδιά με καρκίνο οφείλεται πιθανότερα στις αλλαγές στον τρόπο ακτινοβολίας και χημειοθεραπείας. «Η δεκαετία του 2000 θα έπρεπε να φέρει ακόμα περισσότερες σημαντικές βελτιώσεις, διότι έχουμε δει τις νέες τεχνολογίες και τις νέες παραδόσεις της θεραπείας με ακτινοβολία και γίνεται η καλύτερη και πιο κατάλληλη χρήση της χημειοθεραπείας, σε συνδυασμό με τη μείωση ορισμένων χημειοθεραπειών που προκαλούν τοξικότητα» εξήγησε ο Dr. Gregory Armstrong.

ΠΗΓΗ