Η άσκηση είναι φάρμακο.Σε ποια δόση όμως;

Τα μηνύματα είναι σαφή:

1. Η ιδανική άσκηση, για το κατάλληλο άτομο, με τη μέγιστη ασφάλεια
2. Με την εξατομικευμένη άσκηση κερδίζεις ζωή στα χρόνια (ποιότητα ζωής) και όχι μόνο χρόνια στη ζωή (περισσότερη ζωή)
3. Είναι υγιεινότερο να είσαι υπέρβαρος και να αθλείσαι, παρά να είσαι αδύνατος και να μην αθλείσαι.

Τι είναι η ποιότητα ζωής;Τι θα κερδίσει πρακτικά ένας άνθρωπος από τη θεραπευτική, εξατομικευμένη άσκηση;

Είναι ουσιαστικά, τρία πράγματα:

Η σωματική ευεξία

Λιγότερη ασθένεια, λιγότερα φάρμακα, λιγότερος πόνος, λιγότερη δύσπνοια, περισσότερη δύναμη, περισσότερη αντοχή, περισσότερη απόσταση βάδισης, περισσότερο σεξ με μεγαλύτερη ευχαρίστηση, λιγότερη άνοια, καλύτερη συνολικά λειτουργία του σώματος.
Η ψυχική ευεξία
Περισσότερη αυτοεκτίμηση, περισσότερη αυτοπεποίθηση, λιγότερο άγχος, λιγότερη κατάθλιψη.

Η κοινωνική ευεξία

Περισσότερη συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες, περισσότερη επαφή με φίλους, καλύτερη επικοινωνία και επαφή με το σύντροφο, μεγαλύτερη επαγγελματική αναγνώριση.

Ας τα δούμε σιγά-σιγά:

Οι τρεις κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν την υγεία μας και τη μακροζωία εν γένει, είναι τα γονίδια, το περιβάλλον και η συμπεριφορά (πνεύμα-ψυχή). Παρά τα μεγάλα βήματα που έχουν επιτελεστεί για τον έλεγχο των περιβαλλοντικών παραγόντων που επηρεάζουν την υγεία μας (όπως εμβολιασμοί, αντιμικροβιακά και αντιικά αντιβιοτικά, κανονισμοί δημόσιας υγείας και ασφάλειας κ.α.), λίγα έχουν γίνει σχετικά με τον παράγοντα Απουσία άσκησης- Καθιστική ζωή. Το γεγονός αυτό είναι τραγικό, δεδομένου ότι η άσκηση είναι ο σημαντικότερος παράγοντας ευζωίας, που είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου υπό τον έλεγχό μας.

Ειδικά σε αυτή τη χρονική συγκυρία, ισχύει ότι η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα δημόσιας υγείας της εποχής μας. Ζούμε στην εποχή του Homo Immobilis (Ακίνητος Άνθρωπος). Είναι απολύτως κρίσιμο λοιπόν, να βρούμε έναν τρόπο, ώστε να κάνουμε τους ανθρώπους (ασθενείς και υγιείς) να ασκούνται περισσότερο.

Ωστόσο, πολλές μελέτες, επισημαίνουν ότι δεν είμαστε όλοι......πρωταθλητές (τονίζουν μάλιστα ότι ακόμη και οι επαγγελματίες αθλητές, όπως οι μαραθωνοδρόμοι, σπρώχνουν πολλές φορές το σώμα τους στα όριά του, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία τους).

Μπορούμε συνεπώς μετά βεβαιότητος πλέον να πούμε, ότι για τον μέσο (συνήθως αγύμναστο ή αποσπασματικά ασκούμενο άνθρωπο), είναι σημαντικό να εξατομικεύεται η άσκηση, σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε ανθρώπου, δηλαδή το επίπεδο λειτουργίας του καρδιοαναπνευστικού, μυοσκελετικού, αιμοποιητικού, νευρικού συστήματος, καθώς και τα όρια ασφαλούς λειτουργίας των συστημάτων του.

Σε διαφορετική περίπτωση, η πολλή άσκηση μπορεί να βλάψει όπως και ένα φάρμακο, το οποίο δεν πρέπει να λαμβάνεται ούτε σε μικρές δόσεις, αφού δεν θα είναι αποτελεσματικό, ούτε όμως σε πολύ μεγάλες, αφού μπορεί να γίνει τοξικό.Η άσκηση είναι φάρμακο λοιπόν, κατά συνέπειαν πρέπει να συνταγογραφείται όπως τα κοινά φάρμακα. Πρέπει δηλαδή να καθορίζεται τόσο το ποιόν της, όσο και το δοσολογικό σχήμα αυτής, δηλαδή:

Ο λόγος χορήγησης της συνταγής προγράμματος άσκησης π.χ. για προληπτικούς λόγους (πρωτογενής πρόληψη) ή για θεραπευτικούς λόγους (δευτερογενής πρόληψη, αφού έχει συμβεί δηλαδή το έμφραγμα, το bypass, το μπαλονάκι ή το εγκεφαλικόεπεισόδιο); Η πρώτη λέγεται προληπτική, ενώ η δεύτερη θεραπευτική άσκηση. Άλλη προσέγγιση γίνεται σε έναν ήδη ασθενή, άλλη σε ένα εν κινδύνω άτομο, άλλη σε ένα καθόλα υγιές άτομο.

Το είδος της άσκησης (ποιο άθλημα είναι το καταλληλότερο για το συγκεκριμένο άτομο; Το κάθε άθλημα απαιτεί διαφορετικά επίπεδα μυικής και αερόβιας ισχύος).

Ο τύπος της άσκησης (αερόβια ή αναερόβια ή συνδυασμός των δύο;)

Το πρωτόκολλο άσκησης(συνεχόμενη ή διαλειμματική;)

Η συχνότητα χορήγησης (πόσες φορές την εβδομάδα;)

Η διάρκεια τόσο του συνολικού προγράμματος, όσο και των επιμέρους τμημάτων του (προθέρμανση, κυρίως πρόγραμμα, αποθεραπεία-ανάνηψη)

Η ένταση, π.χ. ενδεικτικά: στο 40-50% της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου (VO2max) σε ασθενείς με σοβαρή καρδιακή ή αναπνευστική ανεπάρκεια. Ο δείκτης VO2max είναι ο κύριος καθοριστής της αερόβιας ικανότητας ενός ατόμου και μετράται με την εργοσπιρομετρία (ή Καρδιοπνευμονική δοκιμασία κόπωσης)

Η σχέση της με τα γεύματα

Η ποιότητα και ποσότητα διατροφής του ατόμου που θα υποστηρίξει το συνταγογραφημένο πρόγραμμα άσκησης (η διατροφολογική προσέγγιση της άσκησης εξατομικεύεται με τη μέτρηση του Βασικού Μεταβολισμού, η οποία γίνεται με εξαιρετική ακρίβεια με το εργοσπιρόμετρο)

Επιδράσεις της θεραπευτικής άσκησης

(Εξατομικευμένα συνταγογραφούμενα προγράμματα)

Βελτιώνει σημαντικά την υγεία και τη συνολική ποιότητα ζωής (ευζωία).

Δίνει δηλαδή ζωή στα χρόνια και όχι μόνο χρόνια στη ζωή.

Μειώνει τον κίνδυνο των καρδιακών παθήσεων κατά 40%

Μειώνει τους αιφνίδιους θανάτους

Μειώνει τις εισαγωγές στα νοσοκομεία

Μειώνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου κατά 30%

Μειώνει την εμφάνιση της υψηλής αρτηριακής πίεσης, κατά σχεδόν 50%

Μειώνει τη συχνότητα εμφάνισης του διαβήτη σχεδόν στο 60%.

Μπορεί να μειώσει τη θνησιμότητα και τον κίνδυνο επανεμφάνισης του καρκίνου του μαστού κατά σχεδόν 50%

Μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου πάνω από 60%

Μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου του Alzheimer κατά 30% περίπου

Μπορεί να μειώσει την κατάθλιψη τόσο αποτελεσματικά, όσο και τα φάρμακα ή η συμπεριφορική θεραπεία

Σε επίπεδο δημοτικού σχολείου, μειώνει τη σχολική βία σε ποσοστό 70%

Ευχαρiστούμε τον κ.Σωτήρη Αναγνωστόπουλο MD.Κλινικός Καρδιολόγος -Ειδικός Καρδιολόγος Αποκατάστασης Ολιστικός Καρδιολόγος .

ΠΗΓΗ